اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی وکیفیت زندگی در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است.طرح پژوهشی حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همرا با گروه کنترلبود. جامعه آماری پژوهش حاضر مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالیاست که در سال ۱۴۰۰ به کلینیک های روانشناسی و روان پزشکی شهر اهواز مراجعهکردند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی، ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش وکنترل(هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. مداخله شامل ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرشو تعهد بود که تنها به گروه آزمایش ارائه شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامهافسردگی بک و کیفیت زندگی SF-۳۶ استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش چندمتغیری کوواریانس (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، کیفیت زندگی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد