بررسی تاثیر عوامل اشتراک گذاری دانش در تعیین اندازه تیم های چابک

امروزه دانش مهم ترین منبع در توسعه نرم افزار است. موفقیت توسعه نرم افزار به تبادل دانش بین توسعه دهندگان نرم افزار که در تیم هایچابک مختلفی کار می کنند متکی است. هدف از این پژوهش تعیین اندازه تیمهای چابک با توجه به عوامل اشتراک گذاری دانش است.استخراج عوامل اشتراک گذاری دانش بین تیم های کاری با جستجو در مقالات صورت گرفته است؛ سپس تمامی این عوامل که در پنج دستهاصلی فردی، سازمانی، فناوری، فرهنگی و جغرافیایی طبقه بندی شده اند، با توجه به شرایط کاری موجود در کشور ایران، بررسی و جدا شدو در نهایت با ارزیابی متخصصین فعال در این حوزه عوامل مهم شناسایی شد. با توجه به تعداد نفرات موجود در هر تیم، طبقه بندی تیم هایمورد بررسی به سه دسته ی کوچک ( ۲ تا ۵ نفر)، متوسط ( ۶ تا ۹ نفر) و بزرگ ( ۱۰ تا ۱۴ نفر) انجام شده است. به منظور دستیابی به اندازه ی مناسب تیم چابک، پرسشنامه ای تهیه و توزیع شده است. داده های حاصل از این پرسشنامه از دو روش تصمیم گیری COCOSO ،AHP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از این دو روش با یکدیگر مقایسه شده است و در نهایت، نتیجه ی اصلی حاصل ازاین پژوهش با توجه به عوامل درنظرگرفته شده نشان داد که همکاری در تیم های بزرگ باعث سهولت در اشتراک گذاری دانش بین افراد ویا تیم ها می گردد. همچنین قابل ذکر است که نتایج این کار در تمامی گستره رو به افزایش فضای چابکی در شرکت های ایران قابل استفادههست.

کلیدواژه ها:

اندازه تیم های چابک ، اشتراک گذاری دانش ، مدیریت پروژه چابک ، تیم های چابک ، تیم های توسعه نرم افزار.