تاثیر سرمایه های فکری بر عملکرد فردی با در نظر گرفتن متغیر میانجی تسهیم دانش (مورد مطالعه: سازمان بازرسی شهرداری تهران)

سرمایه فکری، موضوع جدیدی است که به لحاظ نظری در چند ساله اخیر در سطح جهانی مطرح شده است. اما از آن جایی که منبعی پر ارزش برای کشورها و سازمان ها به حساب می آید، میزان رشد و توسعه آن به سرعت در حال تبدیل شدن به شاخص توسعه یافتگی کشورهاست. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر سرمایه های فکری بر عملکرد فردی با در نظر گرفتن متغییر میانجی تسهیم دانش انجام پذیرفته است. پژوهش مذکور از نظر مسیر به صورت کمی توصیفی پیمایشی، از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا به صورت اسنادی بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارمندان بازرسی شهرداری تهران هستند که در زمان پژوهش در محل حضور داشتند. تعداد کل سازمان بازرسی ۵۲۰ نفر می باشند که با استفاده از فرمول کوکران ۲۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. از پرسشنامه سرمایه فکری نظریه بونتیس و همکاران (۲۰۰۰) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد و به صورت کلی پایایی ابزار با الفای ۰/۹۲ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از روش تحلیل مسیر و معادلات ساختاری با استفاده از ابزار لیزرل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که سرمایه ساختاری، سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی بر عملکرد فردی با در نظر گرفتن متغیر میانجی تسهیم دانش تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، تسهیم دانش ، عملکرد کارکنان ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری