بررسی وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل و هوشبری در دانشگاه علوم پزشکی قم، سال ۱۳۹۶

زمینه و هدف: آموزش بالینی جزء جدانشدنی آموزش در رشته های علوم پزشکی است که هدف آن دستیابی به مهارت های حرفه ای جهت استفاده در مراقبت های بالینی آینده می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل، هوشبری و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی (از نوع مقطعی) بر روی تمامی دانشجویان هوشبری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۶ انجام شد. تعداد ۱۰۴ دانشجو به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و بررسی وضعیت آموزش بالینی بود. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، دانشجویان هوشبری با کسب نمره ۱۲/۷۱±۷۳/۷۳ و اتاق عمل با کسب نمره ۲۹/۱۰±۴۶/۷۵، از وضعیت آموزش بالینی نسبتا مطلوبی برخوردار بودند. از بین متغیرهای دموگرافیک، فقط رابطه احساس امنیت شغلی با وضعیت آموزش بالینی، معنی دار بود (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به نقش کیفیت آموزش بالینی در یادگیری مطالب تئوری و کاربرد آن ها در آینده شغلی دانشجویان، ضروری است به اصلاح نواقص آموزش بالینی و تقویت جنبه های مختلف آن پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

Education Status ، Students ، Learning ، وضعیت آموزش ، دانشجویان ، یادگیری