تاثیر آمینواسید سرین و پلی ال میواینوزیتول بر پارامترهای سنتیکی آنزیم اوریکاز

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 275

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BCBCN06_061

تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1401

چکیده مقاله:

اوریکاز یا اورات اکسیداز (EC ۱.۷.۳.۳) یک آنزیم متصل به مس است که اکسیداسیون اسید اوریکرا به ۵-هیدروکسی ایزوارات و پراکسید هیدروژن (H۲O۲) کاتالیز می کند. هیدرولیز و دکربوکسیلاسیونبعدی منجر به تشکیل آلانتوئین به عنوان محصول نهایی متابولیسم پورین در بیشتر موجودات پروکاریوتی ویوکاریوتی می شود .اسمولیت ها ترکیبات آلی با جرم مولکولی کم می باشند که بر خواص ترمودینامیکی و پارامترهایسنتیکی (Km,Kcat) تاثیر می گذارند .هر دو kcat و Km پارامترهای سنتیکی اساسی هستند که یک واکنش آنزیمی را مشخص می کنند .در این مقاله به بررسی تاثیر دو اسمولیت سرین که یک آمینواسید و میواینوزیتول که یک پلی ال میباشد پرداخته شده است. بدین منظور محلول های سنجش فعالیت با غلظت های مختلف اوریک) از۱۰ میکرولیتر_ ۱۱۰ میکرولیتر( تهیه و سپس ۱۰ میکرولیتر از اسمولیت با ۱۰ میکرولیتر از آنزیم ترکیب شده و پس از آن با ۷۱۰ میکرولیتر محلول اوریک ترکیب و فعالیت را طی سه دقیقه سنجش و در نهایت فعالیتها سنجیده شد .طبق نتایج بدست آمده اینوزیتول با (K cat: ۴.۷۸۳۵۴۴۶۰۷ و ۶۱.۵۴۲۶۹ Km:) از سرین با (K cat: ۴.۳۶۶۸۱۲و ۴.۳۶۶۸۱۲ Km:) در مقایسه با آنزیم با (K cat: ۴.۰۳۱۴۴۵۲۷۳ و ۴۶.۵۷۷۳ Km:) تاثیر زیادیبر خواص سنتیکی نداشته است .بنابراین می توان گفت که پلی ال ها، اسیدهای آمینه و مشتقات آمینواسید تاثیر کمی بر روی خاصیت انحلال پذیریسوبسترا و مکان های فعال آنزیم و یا به عبارتی بر فعالیت آنزیم دارند

نویسندگان

درنا دهقانی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران

مسعود ترک زاده ماهانی

دانشیار گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران

مجتبی مرتضوی

استادیار گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران

علی ریاحی مدوار

دانشیار، گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد، ایران.

قاسم سرگزی

استادیار، استادیار نانوتکنولوژی، مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی بم