واکاوی و ارائه مدل خودسانسوری در فضای مجازی با رویکرد گرانددتئوری در ایران

هدف این پژوهش بررسی عوامل خودسانسوری در فضای مجازی در جامعه ایران است. روش پژوهش کیفی و مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیاد است. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری غیراحتمالی، با انتخاب هدفمند و با حداکثر تنوع یا ناهمگونی بود که بر مبنای آن ۱۱ نفر از متخصصان سیاسی، جامعه شناسی، روان شناسی و ارتباطات به عنوان مشارکت کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. داده ها به روش مصاحبه و به صورت نیمه ساخت یافته گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها به روش استراوس و کوربین و مدل پارادایمی انجام گرفت. برای به دست آوردن اعتبار و روایی داده ها از دو روش بازبینی مشارکت کنندگان و همچنین مرور خبرگان غیر از شرکت کننده در پژوهش استفاده شد. نتایج تحلیل داده های بدست آمده از مصاحبه ها طی فرآیند کدگذاری باز، محوری و انتخابی منجر به ارائه مدل خودسانسوری در اینستاگرام در ایران شد. براساس یافته های این پژوهش خودسانسوری سیاسی و خودسانسوری اجتماعی به عنوان عوامل علی که بر فرآیند خودسانسوری در اینستاگرام تاثیر دارند، شناسایی شدند. خودسانسوری روانی و خودسانسوری فرهنگی به عنوان عوامل زمینه ای، خودسانسوری حقوقی به عنوان عوامل مداخله گر، خودسانسوری ارتباطی به عنوان راهبردها و خودسانسوری اخلاقی به عنوان پیامدها از این پژوهش استخراج شدند.

کلیدواژه ها:

خودسانسوری ، اینستاگرام ، گرداندد تئوری ، مدل خودسانسوری