تاثیر احساس امنیت بر رفتار، ایده آل و قصد فرزندآوری در تهران

با توجه به تداوم باروری زیر سطح جانشینی و لزوم بررسی عوامل مرتبط، در این مقاله به بررسی تاثیر احساس امنیت بر تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده، ایده آل و قصد شده و همچنین قصد داشتن فرزند دیگر پرداخته ایم.  در این پیمایش، به شیوه خوشه ای چندمرحله ای ۱۱۸۹ زن و مرد متاهل در شهر تهران انتخاب شده (زن کمتر از ۵۰ سال و بارور بوده) و در تجزیه و تحلیل نهایی به کار گرفته شده اند. نتایج تحقیق نشان داد میانگین تعداد فرزندان ایده آل در پاسخگویان بیش از دو فرزند (۱۳/۲)، تعداد فرزندان قصد شده ۹۱/۱ فرزند، تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده کمتر از سطح جانشینی (۴۱/۱) بوده و ۹/۳۶ درصد از پاسخگویان قصد داشتن فرزند دیگر را داشته اند. رابطه مستقیم معنادار میان احساس امنیت با تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده، ایده آل و قصدشده وجود داشته است. همچنین مدل های رگرسیون لجستیک نشان از تاثیر معنادار احساس امنیت در خروج از بی فرزندی، تک فرزندی و دو فرزندی داشته است. پیشنهادات سیاستی در راستای افزایش فرزندآوری، مبتنی بر بسترسازی مناسب در راستای کاهش موقعیت های مخاطره آمیز و افزایش احساس امنیت در ابعاد مختلف اقتصادی، عمومی، قضایی و سیاسی از جمله امنیت شغلی و درآمد کافی، ثبات سیاسی و مصونیت از هرگونه تعرض است. 

کلیدواژه ها:

احساس امنیت ، قصد فرزندآوری ، تئوری اجتناب از خطر ، ایده آل ، باروری