بررسی رابطه شادکامی و خوش بینی با تاب آوری روانشناختی معلمان شهر شیراز

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه شادکامی و خوش بینی با تاب آوری روانشناختی معلمان شهر شیراز بود. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه دبیران متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با توجه به آمار اخذ شده از آموزش و پرورش شهر شیراز برابر با ۳۸۸ نفر بودند. به منظور تعمیم نتایج از بین جامعه آماری فوق به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران، ۱۹۴ دبیر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها در این تحقیق ازپرسشنامه شادکامی آکسفورد و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه خوشبینی شی یر و کارور (۱۹۹۴) استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با استفاه از نرم افزارهای spss۲۱ و لیزرل، از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین شادکامی با تاب آوری روانشناختی رابطه معنادار وجود دارد، می توان نتیجه گرفت که هر چه فرد قدرت بیشتری در تاب آوری، مقابله با مشکلات و استرس های زندگی داشته باشد کمتر در معرض آشفتگی های روانی و هیجانی قرار می گیرد و از سلامت و بهزیستی روانی بالاتری بهره مند می شود.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، تاب آوری روانشناختی ، خوش بینی ، دبیران متوسطه