ساختار شناسی تطبیقی « اضافه» و کارکردآن در دستور زبان عربی و فارسی
محل انتشار: کاوش نامه ادبیات تطبیقی، دوره: 12، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 109
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCL-12-1_006
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1401
چکیده مقاله:
«اضافه» در زبان، عبارت است از اسناد یک اسم به اسم دیگر به قصد فایده ای همچون تعریف، تخصیص، تخفیف و توضیحات مختلف دیگری که حسب نیاز لفظ مضاف، پدید می آید. در ترکیب اضافی، اسم دوم را متمم اسم اول دانستهاند و براساس نیازی که در لفظ نخست وجود دارد، فایده و حتی نوع اضافه مشخص میشود. این فایده در زبان عربی زیر عنوان های «تعریف»، «تخصیص»، «تخفیف» و «فرار از قبح» مطرح شده است؛ اما در زبان فارسی، با عنوان کلی «متمم» از آن سخن رفته است که به انواع مختلفی تقسیم میشود. بی شک، ترکیبهای اضافی، صرف نظر از نوع آن ها، نقش مهمی ازلحاظ معنی سازی در جملات دارند و کمترین کوتاهی در درک رابطه دوطرف اضافه و نقش معنی سازی آن ها در ساختار کلی عبارت، در فهم و درک معنا اختلال جدی ایجاد میکند. نوشتار پیش رو که به روش تحلیلی - توصیفی انجام پذیرفته و انواع ترکیب های اضافی را در زبان عربی و فارسی بررسی کرده است، روشن ساخته که ترکیب های اضافی در هردو زبان فارسی و عربی، با همه تفاوت هایی که ازنظر تعریف و مصداق دارند، در بسیاری جنبه ها باهم مشترک هستند و کارکردی مشابه دارند؛ همچنین در پژوهش حاضر روشن شد که در برخی موارد از مباحث نظری، اضافه در فارسی متاثر از زبان عربی بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
غلامرضا کریمی فرد
دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید چمران اهواز اهواز ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :