بررسی نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه ی بین اضطراب وکنترل هیجان در مواجهه بابیماری کرونادر کادر درمان پرستاران شهرستان اندیمشک

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه ی بین اضطراب و کنترل هیجان در مواجهه بابیماری کرونا در کادر درمان (پرستاران شهرستان اندیمشک در سال تحصیلی ۱۴۰۰ انجام گرفته شده است. این پژوهش با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی است که به روش توصیفی همبستگی از نوع پیش بینی انجام شده است. جامعه آماری پژوش کلیه پرستاران بیمارستان اندیمشک است . نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد که تعداد نمونه ۱۶۲ نفر می باشد و از این میان تعداد ۱۱۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار این پژوهش شامل مقیاس اضطراب کرون(علیپور ۱۳۹۸)، مقیاس تاب آوری کاتر ودیویسون و پرسشنامه کنترل هیجان راایوانز (۱۹۸۰) است. نتایج نشان داده است که ، مقدار ضریب بتا برای تاب آوری به عنوان متغیر میانجی بین کنترل هیجان و اضطراب (۰/۱۴۷-=β) و در سطحقرار دارد که از لحاظ آماری معنی دار می باشد. از این رو ظهور بیماری کرونا ، می تواند به عنوان یک بحران فردی و اجتماعی قلمداد شود که در نتیجه باعث ایجاد استرس و فشار روحی و روانی زیادی بر افراد و اجتماع می شود و به طرق گوناگون، سلامت روانی آن ها را تهدید می کند۰/۰۱>P