بررسی نظر نصر حامد ابوزید در تاویل و نقد آن بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی (ره)

تاویل از جمله مهم ترین واژه هایی است که شیعه و معتزله از ابتدا تاکنون، برای فهم آیات الهی به آن توجه کرده اند. اهل حدیث، همواره به تاویل نگاهی منفی داشته اند و گاهی آن را بدعت پنداشته اند و مفسران آنها از تاویل اجتناب کرده اند و دور بودن از آن را درست دانسته اند. در عصر کنونی ابوزید از متفکران معتزلی، راهکار فهم درست قرآن را تاویل می داند؛ وی بر این اعتقاد است که با تاویل می توان امروز با قرآن ارتباط برقرار کرد و زندگی قرآنی داشت و در جهان امروز به قرآن حیات مجددی داد. در این نوشته با روش توصیفی – تطبیقی دیدگاه ابوزید درباره تاویل را بر اساس نظر علامه گزارش و نقد می کنیم. نتایج نشان داد آنچه او تاویل می خواند، با آنچه طباطبایی تاویل می داند به لحاظ معنا و مفهوم اختلاف شگرفی دارد. طباطبایی «تاویل» را تلاشی برای دستیابی به معارف عمیق قرآن می داند که الفاظ را یارای بیان آن نیست؛ ولی ابوزید تاویل را عصری کردن فهم قرآن می داند. البته شاید بتوان وجه جمعی برای آن دو پیدا کرد و آن اینکه با فهم عمیق قرآن، می توان مسائل امروز و فردای بشر را حل کرد.

کلیدواژه ها:

ta’wil ، Allama Tabataba’i ، Nasr Hamid Abu Zayd ، Muhkam ، mutashabih