تغییر اقلیم و بیماری ذغالی بلوط در مدیریت جنگلهای زاگرس

گونه بلوط یکی از مهم ترین گونه های غرب کشور در منطقه زاگرس می باشد که در سالهای اخیر به دلیل تغییر اقلیم با مشکل آفات و خشکیدگی مواجه شده است. از این رو پژوهش حاضر به صورت مروری و با هدف معرفی بیماری ذغالی بلوط انجام شده است و به این منظور از مطالعات پیشین استفاده شده است. این بیماری گونه های متفاوت بلوط را مورد حمله قرار می دهد و صدها هکتار درخت بلوط را در جنگل های غرب دچار مرگ و نابودی کرده است. بیماری پوسیدگی ذغالی یکی از مهم ترین بیماری ها در خشکیدگی درخت بلوط در بعضی از جنگل های آسیا، اروپا، شمال آفریقا و آمریکا می باشد. عامل این بیماری وجود قارچی به نام Biscogniausia mediterranea (De Not Kuntz بود. در حقیقت این قارچ یک پاتوژن فرصت طلب در گونه های بلوط می باشد و موجب ایجاد زخم های نکروتیک بر روی ساقه، شاخه و تنه اصلی درختان بلوط می شود و یک تهدید جدی برای درختان بلوط در کل دنیا است. آسکوسپورهای این قارچ آلوده کننده های اولیه ایجاد بیماری می باشد. دمای موردنیاز این قارچ برای جوانه زنی ۳۵ درجه است ولی در دماهای ۲۵ تا ۳۰ درجه نیز جوانه می زند. انجام عملیات های آبخیزداری می توان از وقوع تنش خشکی جلوگیری کرد و با حذف درختان آلوده از گسترش عامل بیماری در آن منطقه جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

بلوط ، بیماری ذغالی ، تغییر اقلیم ، جنگل های غرب ، قارچ.