بررسی وضعیت آسیب دیدگی زنان در مناطق ۱۵، ۱۶ و ۲۰ شهر تهران

این تحقیق به دنبال شناسایی ویژگی های جمعیتی و اجتماعی موثر بر زنان آسیب دیده مناطق ۱۵، ۱۶ و ۲۰ شهر تهراناست. در مبانی نظری به نظریه های جامعه شناختی نظیر، نظریه ساختی کارکردی، نظریه فرصت های نامشروع، نظریه انتقالفرهنگی، نظریه کنترل اجتماعی، نظریه محرومیت نسبی، نظریه انگ زنی، اشاره و مطالعات تجربی در خصوص ویژگی هایاجتماعی و جمعیتی موثر بر آسیب دیدگی زنان پرداخته شده است. این پژوهش در سال ۱۳۹۲ به روش پیمایشی و از روشنمونه گیری در دسترس استفاده شده است که در نهایت ۱۲۵ نفر از زنان آسیب دیده شرق تهران در این تحقیق مورد مطالعهقرار گرفتند. در روش تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و آزمون های آماری استنباطی جهتتعیین ضریب اثربخشی در این تحقیق، با استفاده از نرم افزار آماری (SPSS)، تجزیه و تحلیل داده های فوق به اجراء درآمد.ویژگی های جمعیتی زنان آسیب دیده شرق تهران نشان میدهد که بیشترین فراوانی سنی برای زنان آسیب دیده ۳۰ سالگیاست. ۶۰ درصد از زنان آسیب دیده از بی شغلی رنج می برند، ۷۵ درصد از زنان آسیب دیده شرق تهران از وضعیت نامناسبنداشتن همسر به عنوان تکیه گاه زندگی، رنج می برند. و احساس رضایت از زندگی آنها ۴۴ درصد است. همچنین ۵۴ درصداز آنها به دلیل طلاق، دچار نابسامانی و ازهم گسیختگی خانوادگی شدند. در پایان آنکه مهمترین مسئله و مشکلات در زندگیزنان آسیب دیده شرق تهران، مشکلات اقتصادی است که بیشترین اثرگذاری را از خود برجای گزارده است و موجب اختلالدر امنیت ملی واثر نامطلوب در مدیریت و حکمروایی شهری خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آسیب دیدگی ، زنان تهران ، ویژگی های جمعیتی ، ویژگی های اجتماعی