ارزیابی کمی و کیفی آب باران استحصال شده از پشت بام برای مصارف شرب

استحصال آب باران پشت بام بعنوان منبع جایگزین مهم در مکان و زمانی که منابع آب سطحی و زیرزمینی آلوده، محدود و یا به سادگی در دسترس نیستند، بشمار می رود. این تحقیق با هدف بررسی کمی و کیفی آب استحصال شده از سیستم های برداشت آب باران برای تولید آب شرب در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری صورت گرفته است. برای بررسی پتانسیل استحصال آب باران در محدوده دانشگاه، یکی از ساختمان های خوابگاه دانشجویی با مساحت سقف ۸۵۰ مترمربع و ظرفیت ۳۰۰ دانشجو در نظر گرفته شد. از داده های روزانه بارندگی ایستگاه دشت ناز ساری در دوره ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ بعنوان ورودی های مدل بیلان روازنه آب به منظور تعیین حجم مناسب مخزن ذخیره آب باران استفاده شد. همچنین بمنظور بررسی کیفیت آب جمع آوری شده از سقف، از خروجی بام نمونه برداری و برخی از پارامترهای مهم فیزیکی، شیمیایی و میکروبی اندازه گیری شد. با توجه به نتایج، حجم مخزن ذخیره سازی با ظرفیت ۳۰ مترمکعب با تقاضای روزانه حدود ۶/۳ مترمکعب آب شرب و با قابلیت اطمینان حجمی و زمانی بترتیب ۲۷ و ۹/۲۴ درصد، انتخاب شد. یافته ها نشان داد در نتیجه اجرای این سیستم، سالانه حدود ۳۵۴ مترمکعب در مصرف آب شهری صرفه جویی خواهد شد. همچنین نتایج نشان می دهد استفاده مستقیم از آب جمع آوری شده برای مصارف شرب دارای محدودیت می باشد. بر این اساس با توجه به میزان آب تولیدی سالانه پیشنهاد می شود تا ضمن استفاده از تانک شن برای بهبود پارامترهای فیزیکی (کدورت)، از سیستم UV برای گندزدایی و تصفیه میکروبی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

سامانه جمع آوری باران ، صرفه جویی آب ، قابلیت اطمینان ، مدل بیلان آب ، IRWQI