بررسی چگونگی نسبت بین حق تعالی وخلق در نگاه عرفانی امام علی(ع)
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 19، شماره: 73
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 196
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-19-73_018
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1401
چکیده مقاله:
حضرت حق تعالی نسبتی با خلق را داراست که از بیانات ژرف امیر مومنان حضرت علی (ع)، قابلاستنباط میباشد. بهجهت خلا جدی کتب عرفانی از بحث متمرکز و جامع نقلی- استدلالی در موضوع و نیاز اساسی به بررسی سنجش رانه برداشتهای وحدت وجودی بزرگان اهل فن در این باب، پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی نسبت بین حق تعالی و خلق در نگاه عرفانی امام علی(ع) در ماثورات حضرت، با رویکرد اسنادی معتبر و به روش توصیفی- تحلیلی انجامگرفتهاست. بنا به نتایج یافتههای پژوهش، حضرت حق که مبدا هستی است در همه عالم سریاندارد. خداوند در حدود و مراتب اشیاء داخل نیست و درعینحال از حیث وجودی، از عالم خارج نیست. این معنا، همان معیت قیومی حق تعالی با خلق میباشد. بنابراین، همه خلق، شوون و مراتب ظهور وجود خداوند هستند. البته شان، هرگز در حدی نیست که معیت با ذات حق داشتهباشد. یعنی هیچ موجودی در مرتبه ذات حق تعالی نیست تا با او معیت داشتهباشد. به همین جهت، حق تعالی در مقام ذات، تنهای تنهاست و در مقام ظهور، دارای معیت قیومی با خلق میباشد. یافتههای تحقیق، تایید فحوایی وحدت وجود به معنای صحیح کلمه را نیز دربردارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
روح اله جعفری
دانش آموخته دکتری تخصصی عرفان اسلامی؛ پژوهشگر عرفان، مدیر گروه علمی عرفان های نوپدید nekoo۱۰۰۶@gmail.com