بررسی بخشی از دستگاه واجی نظام ارتباطی بختیاری(تحلیل و تبیین همخوا ن ها)با رویکرد زبانشناختی

؛ "زبان" سیستمی ذهنی است که با استفاده از تعدادی محدود نشانه های زبانی(واژگان) و تعدادی محدود قاعدهدستوری، تعدادی نامحدود جمله، جهت ارتباط و انتقال اطلاعات می سازد "زبانشناسی" مطالعه علمی و روشمند زبان( بررسی زبان بر اساس نطریه-ای همگانی به گونه ا ی که بتوان درستی پژوهش را با روش های تجربی آزمود) است، در چند مرحله شامل:۱- جرقه فکری ۲- مشاهده و طبقه بندی ۳- گردآوری و فهرست داده ها ۴- فرضیه ۵- آزمودن فرضیه ها. "زبانشناسی تاریخی"( =در زمانی) و "زبانشناسی همزمانی"، دو رویکرد پیشنهادی سوسور زبانشناس سوئیسی برای مطالعه دستگاه های نشانه شناختی است. "زبانشناسی تاریخی"، مسائل و تغییرات زبانی را در زمان های مختلف می کاود، درحالی که زبانشناسی همزمانی، روشی است جهت بررسی مسائل و تغییرات زبانی در یک نقطه مشخص زمانی. نظر به اینکه در مطالعات زبانی، مطالعه همزمانی صرف، عملا ممکن نیست، نگارندگان کوشیده اند با کمک دو رویکرد در زمانی و همزمانی، بخشی ازساختار آوایی بختیاری(برخی محدودیت-های واج آرایی، خوشه های همخوانی...) را توصیف، تحلیل و تبیین نمایند. نتایج تحقیق که به شیوه توصیفی– تحلیلی و بر پایه روش اسنادی است، نشان می دهد، در نظام ارتباطی بختیاری، محدویت های آوایی موجود در خوشه های همخوانی، در واژگان ساده، مشتق و مشتق - مرکب، بیشتر ازواژگان مرکب است؛ یعنی محدودیت های خوشه ای در واژگان مرکب، بسیار کمتر است؛ درهجای cvcc وجود خوشه ,tr , č* ,b* , p* p*(بجز وام واژه هایی چون pamp...)غیرممکن است؛ یعنی b وp نمی توانندعضو اول خوشه دوهمخوانی باشند؛p حتی نمی تواند عضو دوم خوشه دوهمخوانی باشد، ,b , č.. نمی توانند عضو اول خوشه دو همخوانی باشند و...

کلیدواژه ها:

زبانشناسی درزمانی ، زبانشناسی همزمانی ، محدودیت های نظام آوایی ، همخوان های بختیاری