مطالعه آزمایشگاهی تاثیر فاصله مانع سکویی مستغرق جلوی موج شکن توده سنگی شکل پذیر در کاهش عدد آسیب

هدف از مطالعه حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر وجود مدافع سکویی مستغرق در پایداری موج­ شکن­ های شکل­ پذیر و تعیین فاصله بهینه مدافع از موج­ شکن، با تکیه بر عدد آسیب می باشد. آزمایش­ های تحقیق در فلوم (Flume) موج­ ساز ۳۵ متری پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری انجام یافت و امواج اثرگذار بر موج­ شکن از نوع تصادفی با طیف جانسواپ (JONSWAP) در نظر گرفته شد. به­ وسیله روش فتوگرامتری (Photogrammetry) برد کوتاه و با ساخت مدل موج­ شکن، تغییر شکل سازه بر مبنای برداشت جابه­ جایی مصالح در نقاط شاخص انجام و تغییر پروفیل موج­ شکن ترسیم و مساحت فرسایش یافته و عدد آسیب، در ۸ مقطع عرضی، در فواصل یکسان به دست آمد. بر مبنای آزمایش­ های انجام یافته، با تحلیل اثر تعداد امواج برخوردکننده به موج­ شکن، ۳۰۰۰ موج برای رسیدن به حالت پایدار، در نظر گرفته شد. به ­ازای رشد ارتفاع موج نسبی از ۳۶/۰ به ۴۸/۰ و از ۴۸/۰ به ۶/۰، عدد آسیب به ­ترتیب ۱۲/۳۹ و ۴۴/۴۴ درصد و به ­ازای رشد پریود موج نسبی از ۶/۰ به ۸/۰ و از ۸/۰ به یک، عدد آسیب به ­ترتیب ۹۴/۲۲ و ۲۶/۲۸ درصد افزایش می­ یابد. با به کارگیری مانع متصل جلوی سازه، عدد آسیب ۷۰۱/۰ و در فواصل ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ سانتی­متری اعداد آسیب به­ ترتیب ۶۷۹/۰، ۷۶۸/۰، ۸۲۶/۰، ۹۹۳/۰ می­ گردد که فاصله ۵ سانتی­متری مدافع از موج­ شکن بیش­ترین تاثیر و کم­ترین عدد آسیب را نشان می ­دهد؛ به­ طوری­ که وجود مانع در این فاصله، باعث کاهش ۱۵/۳۹ درصدی عدد آسیب می­ شود. از این­ رو بر مبنای مطالعه آزمایشگاهی انجام یافته در این تحقیق، فاصله ۵ سانتی­متری مدافع مستغرق از موج­ شکن شکل ­پذیر توده ­سنگی به­ عنوان بهترین فاصله پیشنهاد می­ گردد.

کلیدواژه ها:

موج شکن توده سنگی ، موج تصادفی ، عدد آسیب ، مانع مستغرق ، فتوگرامتری