حمل و نقل شهری بدون آینده نگری و بی سامان در مقابل حمل و نقل سبز و بدون ترافیک

حمل و نقل شهری به عنوان یکی از عوامل مهم حیات و رشد اقتصادی شهر به عنوان موثرترین جزء حمل و نقل مطرح است، کشورهای پیشرودر این زمینه مثل چین ژاپن المان و.... چند سالی است که در زمینه ی حمل و نقل شهری پاک به صرفه و سریع تلاش های خود را شروع کردند.که این امر نشاندهنده دستیابی سریع تر انها به فن اوری های برتر از روش تجربه و ازمون و خطاست اما متاسفانه در کشور ما به امنیت خیال داشتن اندوخته ی تمام نشدنی سوخت های فسیلی انگار برنامه ای برای تغییر وضعییت وسایط نقلیه حداقل در حوزه ی حمل و نقل عمومی و رفع یا به حداقل رساندن ترافیک شهری ندارد. استفاده از دوچرخه در شهری مثل تهران که بیشتر از ۵۰ درصد ان کوهپایه ای است فقط در خیابانهای هموار امکانپذیر است اتوبوس های BRT با اشغال حجم زیادی از مساحت خیابانها خود مشگلات بزرگی در رفت و امد و تردد بقیه ی وسایل نقلیه ی دیگر ایجاد میکند. مشگلات رفت وامد امبولانس ها در شهر بالاخص در زمان اوج ترافیک معضلی است حیاتی که در چشم انداز طراحی های شهرسازی هیچ جایگاهی ندارد. در مقاله ی حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مشاهدات میدانی و مطالعه ی مباحث مختلف قصد داریم تا به پرداختن به مسیر طی شده ی حمل ونقلعمومی در شهر تهران و برنامه ها و طرحهایی که اجرا شده و هزینه ها و بودجه های کلان و فضای اشغالی توسط این سیستم های حمل و نقل و مقدار روزافزون انها به مسیر نابسامان و بدون اینده نگری در حوزه ی حمل و نقل شهری در شهر تهران بپردازیم و در پایان راهکار خلاقانه ای ارایه دهیم تا با در نظرگرفتن تمامی مولفه های مورد نظر بیشترین تاثیر را نسبت به روشهای استفاده شده در حمل و نقل شهری و توسعه ی پایدار شهر را ارایه دهد. تحقیق در این مقاله به صورت اسنادی و بررسی متون بوده و عمده ترین منابع مورد استفاده کتاب ها و مجلات تخصصی مشاهدات بررسیها ومصاحبه ها و نظرسنجی میدانی و همچنین مطالعه ی طرح های پژوهشی مرتبط و استفاده از شبکه حهانی اطلاع رسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل بی سامان اینده نگری ، سوخت های فسیلی ، سوخت پاک ، حمل و نقل عمومی ، دوچرخه سواری ، BRT ، شهر پایدار ، حمل و نقل سبز وبدون ترافیک