اثر کاربرد پس از برداشت پلی آمین ها بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، ترکیب های زیست فعال و فعالیت پاداکسنده میوه لیموشیرین

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر کاربرد پس از برداشت پلی آمین ها بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، ترکیب­های زیست فعال و فعالیت پاداکسنده میوه لیموشیرین بود. میوه ها در محلول پوترسین (۲ و ۴ میلی مولار)، اسپرمیدین (۱ و ۲ میلی مولار)، اسپرمین (۱ و ۲ میلی مولار)، یا آب مقطر (شاهد) به مدت ۱۰ دقیقه غوطه ور شدند. پس از دو و چهار ماه انبارمانی (دمای ۱۰ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۸۵ درصد) ارزیابی ها انجام شد. به طورکلی، تیمارها تاثیری بر میزان اسید کل و پی اچ آب میوه نداشتند. با کاربرد پلی آمین ها از میزان اتلاف وزن یا کاهش میزان ماده های جامد محلول کل عصاره کاسته شد و شاخص طعم میوه های تیمارشده نسبت به شاهد بهتر بود. با گذشت زمان انبارمانی، محتوای اسید آسکوربیک آب میوه ها افزایش یافت، اما میزان فنول کل و فعالیت پاداکسنده کاهش یافت. میوه های تیمارشده با پلی آمین ها محتوای اسید آسکوربیک، فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بیش تری نسبت به شاهد داشتند. تیمار با هر دو غلظت اسپرمین نسبت به تیمارهای دیگر بیش ترین کارایی را در حفظ شاخص طعم و محتوای اسید آسکوربیک عصاره داشت. شاخص طعم میوه های تیمارشده با اسپرمین و اسپرمیدین مشابه بود. افزون بر آن، محتوای اسید آسکوربیک میوه های تیمارشده با اسپرمین مشابه با میوه­های تیمارشده با ۲ میلی مولار اسپرمیدین و پوترسین بود. در نهایت، غوطه وری در اسپرمین ۱ میلی مولار موثرترین تیمار کاهنده اتلاف وزن و نگهدارنده محتوای فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بود و به عنوان تیمار برتر جهت حفظ کیفیت میوه لیموشیرین پیشنهاد می گردد.  

کلیدواژه ها:

Ascorbic acid ، Decay ، Total phenol ، Weight loss ، Sweet lime ، Total soluble solids ، اسید آسکوربیک ، پوسیدگی ، فنول کل ، کاهش وزن ، لیموشیرین ، ماده های جامد محلول کل