لیلا تقی پور - Jahrom University
پدرام عصار - Jahrom University

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر کاربرد پس از برداشت پلی آمین ها بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، ترکیب­های زیست فعال و فعالیت پاداکسنده میوه لیموشیرین بود. میوه ها در محلول پوترسین (۲ و ۴ میلی مولار)، اسپرمیدین (۱ و ۲ میلی مولار)، اسپرمین (۱ و ۲ میلی مولار)، یا آب مقطر (شاهد) به مدت ۱۰ دقیقه غوطه ور شدند. پس از دو و چهار ماه انبارمانی (دمای ۱۰ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۸۵ درصد) ارزیابی ها انجام شد. به طورکلی، تیمارها تاثیری بر میزان اسید کل و پی اچ آب میوه نداشتند. با کاربرد پلی آمین ها از میزان اتلاف وزن یا کاهش میزان ماده های جامد محلول کل عصاره کاسته شد و شاخص طعم میوه های تیمارشده نسبت به شاهد بهتر بود. با گذشت زمان انبارمانی، محتوای اسید آسکوربیک آب میوه ها افزایش یافت، اما میزان فنول کل و فعالیت پاداکسنده کاهش یافت. میوه های تیمارشده با پلی آمین ها محتوای اسید آسکوربیک، فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بیش تری نسبت به شاهد داشتند. تیمار با هر دو غلظت اسپرمین نسبت به تیمارهای دیگر بیش ترین کارایی را در حفظ شاخص طعم و محتوای اسید آسکوربیک عصاره داشت. شاخص طعم میوه های تیمارشده با اسپرمین و اسپرمیدین مشابه بود. افزون بر آن، محتوای اسید آسکوربیک میوه های تیمارشده با اسپرمین مشابه با میوه­های تیمارشده با ۲ میلی مولار اسپرمیدین و پوترسین بود. در نهایت، غوطه وری در اسپرمین ۱ میلی مولار موثرترین تیمار کاهنده اتلاف وزن و نگهدارنده محتوای فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بود و به عنوان تیمار برتر جهت حفظ کیفیت میوه لیموشیرین پیشنهاد می گردد.  

Ascorbic acid, Decay, Total phenol, Weight loss, Sweet lime, Total soluble solids, اسید آسکوربیک, پوسیدگی, فنول کل, کاهش وزن, لیموشیرین, ماده های جامد محلول کل