تاثیر منبع نیتروژن و میزان روی بر رشد و ترکیب شیمیائی برنج

راندمان استفاده از نیتروژن در اراضی شالیزار از دیگر اراضی کمتر است. این امر معلول تلفات بیشتر نیتروژن از طریق آبشویی، نیترات زدایی و تصعید نیتروژن در این اراضی می باشد. در سالهای اخیر، کوشش هایی به عمل آمده است تا راندمان استفاده از نیتروژن را از راههای گوناگون بالا ببرند. یکی از این راهها استفاده از کود نیتروژن دار مناسب می باشد. از طرف دیگر کمبود روی از بارزترین کمبودهای عناصر غذایی در خاکهای آهکی بخصوص شالیزارها می باشد، که به طور جدی باعث کاهش عملکرد می شود. به منظور بررسی تاثیر دو عامل فوق بر رشد و ترکیب شیمیائی برنج (رقم قصرالدشتی)، آزمایشی با چهار منبع کود نیتروژن دار اوره، اوره با پوشش گوگردی، سولفات آمونیوم و کلرید آمونیوم و سه سطح روی (۰، ۵ و ۱۰ میلی گرم روی درکیلوگرم خاک به صورت سولفات روی) در گلخانه انجام پذیرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد ۱۰ میلی گرم روی در کیلوگرم خاک باعث افزایش معنی دار وزن ماده خشک اندام هوایی برنج گردید. همچنین استفاده از اوره با پوشش گوگردی نسبت به سایر منابع کود نیتروژن دار با حداکثر تولید ماده خشک همراه بود. سولفات آمونیوم نسبت به سایر منابع نیتروژنی باعث بیشترین افزایش غلظت نیتروژن گردید. میانگین جذب و غلظت نیتروژن و روی با مصرف روی به صورت معنی داری افزایش یافتند. هرچند کاربرد روی و منابع نیتروژن تاثیر معنی داری بر غلظت کلروفیل نداشت، اما افزودن ۵ میلی گرم روی در کیلوگرم خاک سبب افزایش معنی دار سطح برگ گردید.

کلیدواژه ها:

منبع نیتروژن ، روی ، برنج