تشخیص و پراکنش جغرافیایی آلودگی های ویروسی در گلخانه های خیار استان های تهران و البرز

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JAEN-81-2_007

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1401

چکیده مقاله:

آلودگی های ویروسی از جمله عوامل مهم کاهش کمی و کیفی محصول کدوئیان در مزارع و گلخانه ها در دنیا و ایران می باشند. موزائیک و زردی برگ ها از شایع ترین علائم در بوته های آلوده می باشند. به منظور بررسی وضعیت آلودگی های های ویروسی در گلخانه های خیار در استان های تهران و البرز، تعداد ۲۱۹ نمونه برگ خیار دارای علائم موزائیک و زردی جمع آوری و آلودگی آنها به برخی از ویروس های شایع کدوئیان از طریقDAS-ELISA و RT-PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشانگر آلودگی ۵۱% نمونه ها به ویروس ها از جنس ها و تیره های مختلف ویروسی در کلیه مناطق مورد بررسی بود. آلودگی نمونه های جمع آوری شده با علائم زردی به برخی از ویروس های همراه و یا دخیل در عارضه زردی کدوئیان نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشانگر آلودگی برخی از نمونه ها به ویروس کوتولگی زرد کدوئیان (CYSDV)، ویروس زردی شته زاد کدوئیان (CABYV) و ویروس موزائیک زرد کدو (ZYMV) بود. بیشترین میزان آلودگی نمونه های جمع آوری شده مربوط به CABYV، CYSDV و ZYMV بود. این اولین گزارش از وجود آلودگی به CABYV و CYSDV در گلخانه های خیار در ایران می باشد. حدود ۱۹% نمونه های آلوده دارای آلودگی همزمان به دو و یا بیش از دو ویروس بودند. بیشترین آلودگی همزمان مربوط به آلودگی های دو تایی و ویروس CABYV از اجزای اصلی آلودگی های دو و سه گانه بود. نتایج بدست آمده از تعیین استرین جدایه های ایرانی (CABYV) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی، نشانگر آلودگی نمونه های مورد بررسی به استرین (C) و عدم آلودگی آنها به استرین (R) بود. وجود استرین (C) ویروس زردی شته زاد کدوئیان برای اولین بار از کدوئیان در ایران گزارش می گردد. نتایج بدست آمده از بررسی آلودگی نمونه های جمع آوری شده به ویروس های دوقلو قابل انتقال با سفید بالک ها (WTGs) از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و استفاده از آغازگر های عمومی و اختصاصی، نشانگر عدم آلودگی نمونه های جمع آوری شده به WTGs بود

نویسندگان

سیمین صالحی

گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان

کاوه بنانج

بخش تحقیقات ویروس های گیاهی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران