بررسی فاصله زمانی بین شروع علائم تا ریپرفیوژن تراپی مبتلایان به سکته قلبی حاد همراه با بالا رفتن قطعه ST در مراجعان بخش اورژانس

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی اولین عامل مرگ و میر  در ایران است. مدیریت زمان در بیماران مبتلا به سکته قلبی و کیفیت ارائه خدمات و تشخیص صحیح و به موقع  از مهمترین مسائل در این بیماران می باشد. این مطالعه با هدف بررسی فاصله زمانی شروع علائم تا ریپرفیوژن تراپی بیماران به سکته حاد قلبی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی ۹۸ بیمار مبتلا به سکته قلبی با  قطعهST  بالا که  به بخش اورژانس مراجعه کردند انجام شد. نمونه ها با روش سرشماری در طی مدت ۶ ماه جمع آوری گردید. اطلاعات دموگرافیکی بیماران و مدت زمان شروع درد تا مراجعه، زمان نوار گرفتن نوار قلب، زمان تشخیص سکته قلبی و زمان ورود تا دریافت مداخله توسط چک لیستی تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. نتایج: از ۹۸ بیمار ۸۳ نفر (۸۴.۷ ٪) مرد و ۱۵ نفر (۱۵.۳ ٪) زن بودند. میانگین فاصله زمانی شروع درد تا مراجعه، زمان گرفتن نوار قلب، زمان تشخیص سکته قلبی و زمان ورود تا دریافت مداخله به ترتیب ۳۹/۵۹۱ ، ۲۱/۸ ، ۴۸/۱۴ و ۱۹/۱۱۶ دقیقه بود. زنان و بیمارانی که سابقه سکته قلبی داشتند نسبت به بقیه سریع تر مراجعه کردند.   نتیجه گیری: با توجه به اهمیت زمان و جلوگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی، می توان با برنامه های آموزشی جهت افزایش آگاهی عموم از علائم و تاثیر شروع سریع و به موقع درمان از ناتوانی ها و هزینه های سنگین درمانی جلوگیری کرد. همچنین با افزایش دسترسی مردم به مراکز درمانی، آموزش کادر درمانی اعم از پزشکان و پرستاران با جدیدترین روش های درمانی از مرگ و میر ناشی از سکته های قلبی کاست.

کلیدواژه ها:

Myocardial Infarction ، Reperfusion Therapy ، Time. ، سکته قلبی ، ریپرفیوژن تراپی ، زمان.