تحلیلی بر سرزندگی سالمندان در معماری پایدار از دیدگاه اندیشمندان روانشناسی محیط

سالمندی به دوره ای از زندگی گفته می شود که در اثر گذشت زمان، انسان دچار ضعف های جسمی و روحی شده و نیاز به حمایت دارد. اکثر سالمندان به واسطه ناتوانی و کناره گیری از جمع، دچار افسردگی شده و نیاز به حفظ و یا ایجاد سرزندگی در روحیه شان دارند. منظر کالبدی و کیفیت محیطی واحدهای مسکونی همسایگی، می تواند نشانه ی کیفیت زندگی، سلامت روانی و سرزندگی سالمندان باشد. مساکن سالمندی می تواند بسترساز شکل گیری و تداوم کیفیت های سرزندگی و زیست پذیری برای این قشر از جامعه باشند. از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و تصحیح نگرش به آن است و نمود توسعه پایدار درحوزه محیط ساختمان، معماری پایدار نامیده می شود. با توجه به جمعیت رو به رشد سالمند و این که کشور ایران در گام های نخستین ساخت مسکن سالمندی است به نظر می رسد توجه به طراحی فضا های سرزنده برای آنان می تواند بخش بزرگی از معضل زندگیشان را مرتفع سازد. باید دید چگونه می توان با توجه به نظریات اندیشمندان در حوزه سرزندگی و با بهره گیری از معماری پایدار برای سکونت سالمند، مسکن هایی طراحی نمود؟ هدف پژوهش طراحی محیطی پایدار برای ایجاد رضایت از سالمندی با توجه به نیازهای جسمی و روحی سالمند و ایجاد حفظ حرمت و احترام برای آنان به عنوان جمعیت پر اهمیت در فضاهای شهری و معماری می باشد. در نتیجه مجموعه ای از راهکارها در جهت افزایش سرزندگی، ایجاد و تقویت فعالیتهای اجتماعی و تداوم جریان خاطرات جمعی سالمندان ارائه میگردد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، سالمندان ، معماری پایدار ، روانشناسی محیط.