کارکرد قصر درمنظومه ویس و رامین فخرالدین اسعدگرگانی

در علم معانی، قصر یعنی حصر کردن چیزی یا کاری در کسی ، یا انحصارکسی یا چیزی به کاری یا امری. این مبحث ازمهم ترین موضوعات علم معانی محسوب می شود و از طریق بررسی آن میتوان به گوشه ای از ویژگی های سبکی متونادبی پی برد. در این پژوهش، منظومه ویس و رامین از نظر شیوه های مختلف قصر و مقاصد ثانویه آن بررسی شد . یافتهها نشان داد که یکی از ظرایف هنر بلاغی فخرالدین اسعد، بهره گیری از طرق متنوع قصر بوده است. فخرالدین درجهت تبیین بهتر اندیشه های خوداین ابزار بلاغی را در بسیاری از ابیات خود به کار برده است به گونه ای که می تواناین حیطه را از ویژگی های سبکی او به شمار آورد.

کلیدواژه ها:

علم معانی ، قصر ، مقاصد ثانویه ، ویس و رامین