تاثیر گرایش به کارآفرینی، گرایش به بازار وگرایش به مدیریت دانش بر مزیت رقابتی پایدار: بررسی نقش میانجی توسعه محصول جدید

مزیت رقابتی مجموعه ای از توانایی های منحصر به فردی یک واحد اقتصادی است که اجازه نفوذ به بازارهای دلخواه و برتری بر رقبا را برای آن فراهم می کند. لذا هدف این پژوهش بررسی تاثیرگرایش به کارآفرینی، گرایش به بازار، گرایش به مدیریت دانش بر مزیت رقابتی پایدار و تحلیل نقش میانجی توسعه محصول جدید در یک شرکت لبنیاتی در استان خراسان رضوی بوده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان این شرکت لبنیاتی در استان خراسان رضوی است که تعداد آنها۶۰۰ نفر بوده و نمونه آماری مناسب با استفاده از جدول مورگان ۲۳۴ نفر انتخاب شد و روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس بوده است. ابزار گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه استاندارد جولیو (۲۰۱۸) و مو و همکاران (۲۰۱۷) می باشد. جهت پایایی ابزار از آزمون کرونباخ استفاده شد که برای همه متغیرها بالاتر از۰.۷ بدست آمد و روایی پرسشنامه با روش روایی محتوایی و سازه مورد تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل استفاده شده است. نتایج نشان داد که گرایش به کارآفرینی،گرایش به بازار،گرایش به مدیریت دانش بر مزیت رقابتی پایدار تاثیر دارد. همچنین تاثیر توسعه محصول جدید بر مزیت رقابتی پایدار تایید شد. در نهایت اثر میانجی گری توسعه محصول جدید بین گرایش به کارآفرینی، گرایش به بازار، گرایش به مدیریت دانش و مزیت رقابتی پایدار تایید شد.

کلیدواژه ها:

گرایش به کارآفرینی ، گرایش به بازار ، گرایش به مدیریت دانش ، مزیت رقابتی پایدار ، توسعه محصول جدید