بررسی و تبیین تاریخچه ، اصول و مبانی موثر بر مذاکرات تجاری

تحقیق و جستجو در مبانی نظری نشان میدهد که در مورد جایگاه مذاکره در زمینه های مدیریتی به عنوان یکی از ارکان کلیدی در کنار افراد و ساختارهای اجتماعی سازمان به دفعات بحث شده است. اما رشد و پیشرفت و افزایش سرعت تغییرات در همه ی حوزه های سازمان بخصوص دپارتمان بازار یابی، و جای گاهی برجسته برای مذاکره ، در مقابل سایر ارکان سازمان فراهم نموده و به آن قدرت بخشیده است. مذاکره و اصول آن به مرور زمان که با تمرین همراه شود ،می تواند به صورت خودکار در فرد تبدیل به مهارتی درونی شود و او را مجبور به اقدام و عمل خاص کند. وقتی تفکراتی،مذاکره را به صورت کلی تمجید می کنند و منافع آن را کشوری و حتی جهانی می دانند نشان از اهمیت این مهارت دارد . به نظر می رسد که مدیران امروزی نیازی دوچندان به شناخت مذاکره دارند . و تحقیق پیش رو با استفاده از منابع کتابخانه ای به دنبال تحقق چنین امری است . مذاکره نبایست منافع فردی و استقلال سازمان را تهدید کند . شکوفایی مذاکره به صورت تام در صورتی امکان پذیر است که درون مدیران تبدیل به یک مهارت تثبیت شده و عجین شده باشخصیت و دیگر ویژگی های آنان مثل چک کردن پیوسته پورتال و نامه های خود ، خبر گرفتن مستمر از امور ونیروهای خود در سازمان شده باشد . مذاکره اشاره به مهارتی دارد که در پی آن است که اصل استفاده حداکثری از مهارت کلامی و زبان بدن و برتری آن در مقایسه با سایر مهارت های افراد را درونی سازی کند و بدین ترتیب همه افراد به دنبال فراگیری آن باشند.