تاثیر برنامه دوره های تماس زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی سال اول دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه: تحصیل در دوره پزشکی میتواند با تنشهای زیادی همراه باشد. بهعلاوه، آموزش پزشکی دردهههای اخیر رویکرد جدیدی نسبت به تجربه بالینی زودرس داشته است، چرا که میتواند باعث افزایش انگیزه و کاهش تنش حرفهای باشد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره کوتاه مدت یک ماهه برخورد زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی میباشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۷۰ نفر از دانشجویان سال اول پزشکی ورودی نیمسال اول ۹۴-۹۳ دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت داشتند. دانشجویان بعد از مواجهه زودرس با محیط بالینی به سوالات پرسشنامهای که بر اساس طیف لیکرت ( از بسیار ضعیف=۱ تا بسیارخوب=۵) نمره گذاری شده بود، پاسخ دادند. ضریب اطمینان پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ ۸۷/۰ به دست آمد. نتایج: کلیه دانشجویان شرکت کننده در مطالعه به سوالات پرسشنامه مبنی بر تاثیر برنامه مواجهه زودرس دانشجویان در محیطهای بالینی پاسخ دادند. نتایج بررسی توصیفی نشان داد ۸۰ % دانشجویان کیفیت اجرای برنامه تماس زودهنگام با بیماران را موثر و خوب ارزیابی کردند. ۸۰ % دانشجویان ارائه این برنامه را در ایجاد نگرش جدید نسبت به حرفه پزشکی تاثیرگذار بیان کردند. در کل ۱/۷۷% دانشجویان اجرای برنامه را بسیار خوب ارزیابی کردند و انجام آن را در ایجاد انگیزه و افزایش حس مسوولیتپذیری و داشتن برخورد مناسب با بیماران موثر دانستند. نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، اجرای دوره کوتاه مدت برخورد زودرس بالینی به عنوان عامل انگیزش و افزایش عملکرد و سوق دادن دانشجویان به سوی یادگیری بهتر میباشد. لذا پیشنهاد میگردد که برنامه تماس زودرس به عنوان بخشی از آموزشهای دانشجویان پزشکی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Attitude ، Clinical Environment ، Early Clinical Exposure ، Function ، Medical Students ، تماس زودرس ، محیط بالینی ، نگرش ، عملکرد ، دانشجویان پزشکی