مبانی فقهی و حقوقی حق انسان برمحیط زیست

در تعالیم اسلامی طبیعت در اختیار انسان ها قرار گرفته تا از آن بهره برداری معقول نمایند و از اتلاف و نابودی ان برخورداری نمایند.چنین حقی در قرآن کریم شناسایی شده و از جنبه های مختلفی به آن پرداخته شده است و توصیه شده که از طبیعت به عنوان امانتی الهی استفاده نمایند و حق آیندگان رعایت شود،لذا لازمه تداوم حیات هر انسان ،حق بر محیط زیست که به عنوان بستر زندگی بشر و ابزار تکامل وی در گفتمان فقهی و اخلاقی قابلیت معقولی جهت پژوهش در راستای صیانت از ان بعنوان حق انسان و تکلیف جامعه بشری دارد.در این راستا در جهت نیل به برخوداری از محیط زیست سالم و اهمیت ان رویکردهای مختلفی وجود دارد،در این مقاله ضمن اعتقاد به رویکرد ها،درصدد تبیین نظامنامه اخلاق محیط زیستی با تاکید بر آموزه های فقهی و اخلاقی در راستای صیانت از آن بعنوان حق بنیادین بشری هستیم

کلیدواژه ها:

حق ، انسان ، محیط زیست ، آموزه های فقهی