پیش بینی مهارت های ارتباطی بین فردی براساس سبک های فرزند پروری و سبک های دلبستگی زنان خانه دار

مقدمه: ارزشمندترین نقش زنان خانه دار، یک سلسله مسئولیت های پرورشی و تربیتی در نقش مادری است. که از مهمترین ویژگی های تربیتی که بر عمده آنان است سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری است، با توجه به آن که این دو متغیر می تواند نقش موثری در رشد مهارت های ارتباطی بین فردی زنان خانه دار در آینده داشته باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی مهارت های ارتباطی بین فردی براساس سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری زنان خانه دار است. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع رابطه ای_همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی زنان خانه دار ساکن شهر اصفمان می باشند. که با روش نمونه گیری در دسترس ۲۰۰ نفر از آنها انتخاب شدند. پس از انتخاب نمونه، پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بین فردی ماتسون ( ۱۹۸۳ )، پرسشنامه توسط سیمپسون ( ۱۹۹۷ ) و پرسشنامه سبک های فرزندپروریبامریند ( ۱۹۹۱ ) روی آزمودنی ها اجرا شد. سپس با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه داده ها تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: با توجه به نتایج تجزیه وتحلیل، ابعاد سبک های دلبستگی و ابعاد سبک های فرزند پروری می توانند مهارت های ارتباطی بین فردی را درزنان خانه دار پیش بینی کنند، به این دلیل که سطح معنا داری کمتر از ۰۵ / ۰ می باشد. همچنین بین زیر مقیاس های سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری با مهارت های ارتباطی بین فردی با سطح معناداری کمتر از ۰۵ / ۰ رابطه معناداری از لحاظ آماری وجود دارد. نتیجه گیری: بنابر نتایج پژوهش حاضر، می توان با رابطه ای که بین سبک های دلبستگی و سبک های فرزند پروری با مهارت های ارتباطی بین فردی در بین زنان خانه دار وجود دارد می تواند در برنامه های آموزش خانواده و کلینیک های مشاوره بکار برده شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی بین فردی ، سبک های دلبستگی ، سبک های فرزندپروری زنان خانه دار