ارائه مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین گری، خودشفقت ورزی و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی و باورهای انگیزشی دانش آموزان

هدف مقاله، مدل ساختاری کمک­طلبی بر اساس خودتعیین­گری، خودشفقت­ورزی و شکفتگی با نقش میانجی درگیری­تحصیلی و باورهای انگیزشی دانش­آموزان بود. روش پژوهش همبستگی با تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری بود. از جامعه آماری دانش­آموزان دختر متوسطه۲ تهران، به حجم ۵۳۹ دانش­آموز،  با نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب و  به ابزار­های پژوهش پاسخ دادند. در این پژوهش از پرسشنامه­های کمک­طلبی رایان و پنتریچ، درگیری­تحصیلی شوفلی و بکر، باورهای­انگیزشی پنتریچ و همکاران، خودشفقت­ورزی نف، خودتعیین­گری ایلاردی و همکاران، و شکفتگی داینر و همکاران استفاده شد. داده­ها با SPSS۲۳  وAMOS۲۳  تجزیه و تحلیل و یافته­ها نشان دادند بین خودتعیین­گری، شکفتگی، درگیری­تحصیلی و باورهای­انگیزشی با کمک­طلبی رابطه  معنادار وجوددارد. بین خودشفقت ورزی و کمک­طلبی رابطه وجود نداشت. نتایج مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد درگیری تحصیلی و  باورهای انگیزشی نقش  میانجی گری کامل را در پیش بینی کمک طلبی براساس خودتعیین­گری دارند.   از نتایج این پژوهش ظرفیت کاربست آن در آموزش­های همه جانبه  در تعلیم و تربیت است. 

کلیدواژه ها:

کمک ­طلبی ، درگیری­تحصیلی ، باورهای انگیزشی ، خودتعیین­گری ، خودشفقت ورزی ، شکفتگی