اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی زنان متاهل صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد.جامعه آماری پژوهش حاضرکلیه آموزگاران زن متاهل در منطقه ۲شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند.به منظور انتخاب گروه نمونه، از روش نمونه گیری هدفمند به همراه روش تصادفی ساده استفاده شد. بدین ترتیب از بین آموزگارن زن متاهل در منطقه ۲ شهر مشعد، که معیارهای ورود به مطالعه راداشتند(۵۶ نفر) به صورت تصادفی ۳۰ نفر انتخاب شده و از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند(هرگروه ۱۵ نفر).معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: ۱.آموزگار زن متاهل شاغل در منطقه ۲ آموزش و پرورش شهر مشهد ۲. داوطلب بودن. روان درمانی انگیزشی به مدت ۸ جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف(۱۹۸۹) و پرسش نامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی اندیکت(۱۹۹۳؛ نقل از تقربی، شریفی، سوکی و تقربی، ۱۳۹۱) بود که اعضای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، آن را تکمیل کردند. نتایج بدست آمده از تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد،روان درمانی انگیزشی به طور معناداری (p˂۰. ۰۵) منجر به بهبود بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی شده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راه گشای مشاوران و درمانگران باشد.