اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر بهبود رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان دارای اختلال بدکارکردی جنسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر بهبود رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان دارای اختلال بدکارکردی جنسیانجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان دارای اختلال بدکارکردی جنسی شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ نفر از آن ها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه، برنامه زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، ۱۹۸۹) و پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج (شیردل، ۱۳۸۵) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت زناشویی و گرایش به روابط فرازناشویی، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار کرد که زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب باعث افزایش رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان دارای اختلال بدکارکردی جنسی شده است. بنابراین، این مداخله می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات جنسی زوجین در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب ، رضایت زناشویی ، روابط فرازناشویی اختلالات جنسی