تشریح مدل تعلیق اندام عقبی (HLS) و ساخت قفس HLS ویژه جوندگان جهت شبیه سازی محیط کم جاذبه ای و کاربرد آن در تحقیقات فیزیولوژی ورزش، فعالیت های بدنی و موارد بالینی

امروزه تحقیقات در حوزه فیزیولوژی ورزش گسترش زیادی یافته است. بسیاری از تحقیقات تلاش می کنند تا پاسخ ها و سازگاری های بدن به تمرین یا فعالیت بدنی را تشریح کنند. در بسیاری از موارد به علت محدودیت های اخلاقی و قانونی، انسان مدل مناسبی برای مطالعه این سازوکار ها نیست. یکی از حوزه های فیزیولوژی فعالیت بدنی تاثیر شرایط بی حرکتی و بی وزنی و در کل تاثیر شرایط کم جاذبه بر بدن انسان می باشد. با توجه به مشکل بودن تحقیقات در این حوزه بر روی نمونه های انسانی، تحقیقات بر روی نمونه های حیوانی به ویژه موش های صحرایی الگوی مناسبی برای این تحقیقات به شمار می روند. یکی از مدل های اساسی که جهت شبیه سازی های بی وزنی در پروازهای فضایی و همچنین استراحت مطلق در بستر بیماران استفاده می شود مدل تعلیق اندام عقبی (HLS) می باشد. هدف از ارائه مقاله حاضر تشریح مدل تعلیق اندام عقبی (HLS) و همچنین روش ساخت قفس های ویژه تعلیق اندام عقبی (HLS) به صورت گروهی در حالت عادی و نمونه ویژه تردمیل جوندگان می باشد. مدل قفس حاضر جهت بهره برداری از حجم های نمونه متوسط (جهت جا گیری حیوانات به صورت گروهی) با همکاری دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی و گروه فیزیولوژی پژوهشگاه هوافضای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ساخته شده و در چند پژوهش مورداستفاده قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

محیط کم جاذبه ای ، تعلیق اندام عقبی ، قفس HLS ، ورزش و فعالیت بدنی ، جوندگان