منشا مقررات مربوط به حفاظت از محیط زیست

طی بیست تا سی سال گذشته تقاضای بی سابقه ای برای مقررات قانونی جدید در زمینه حفاظت از محیط زیست وجود داشته است، که منجر به افزایش عظیمی هم در بدنه مقررات زیست محیطی و هم به تجدید نظر در ایده ها و اصول خود حفاظت از محیط زیست شده است. مقررات قانون حفاظت از محیط زیست با مقاومت بسیار زیادی از طرف مردم تصویب، تصویب و رعایت می شود. ازیک طرف، قانون محیط زیست می تواند به عنوان یک سیستم ارزش ها تعریف شود که هدف آن تشویق مردم به عنوان مدیران طبیعت است و نه تنها کاربران آن، بنابراین مقررات مربوط به حفاظت از محیط زیست به گونه ای تفسیر می شود که ابزار اصلی محدودیت فعالیت های مختلف است. برای جلوگیری از اختلال در سیستم های طبیعی. از طرف دیگر، به لطف این قانون، محیط زیست طبیعت و نسل های آینده را در مرکز مقررات زیست محیطی قرار می دهد (این دسته ها معمولا شخصیت حقوقی ندارند) و نه انسانی (تنها دریافت کننده و ذینفع سیستم حقوقی سنتی). این مفهوم اساسا روابط بین طبیعت و انسان را تغییر می دهد و ابتکار عمل برای استفاده از مقررات حقوقی را تکمیل می کند. به این ترتیب، مقررات زیست محیطی وضعیت متضادی را ایجاد می کند و با توجه به حقوقی مانند حقوق مالکیت، حق زندگی شخصی و بهزیستی فرد تنش ایجاد می کند. هدف از این تحقیق آشکار ساختن منابع و مهمترین اصول مقررات حقوقی بین المللی و منطقه ای در زمینه حفاظت از محیط زیست و تحلیل ماهیت قانون محیط زیست در چارچوب منافع عمومی است. قانون حمایت از محیط زیست در چارچوب حقوق بشر مانند حقوق مالکیت و حق زندگی شخصی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

قانون حمایت از محیط زیست ، مقررات قانونی بین المللی و منطقه ای ، حقوق بشر ، حقوق مالکیت