طراحی باغ موزه شیراز با رویکرد حفظ و احیای هنرهای بومی

امروزه تمامی صاحبان فرهنگ و هنر، هزینه های زیادی صرف می کنند تا فرهنگ و هنر خود را از روش های مختلف به دیگرانمعرفی نمایند. مهم ترین گام در جهت حفظ هنر بومی در هر منطقه شناخت کامل آن توسط افراد جامعه است. گسستفرهنگی بین مردم و هنرهای بومی منطقه می تواند باعث از بین رفتن فرهنگ غنی و هویت آن منطقه گردد. حفظ و احیایهنرهای بومی نیازمند زنده کردن احساس اجتماعی، ایجاد لذت و علاقه، ارتباط با دنیای طبیعی و پویا کردن محیط اجتماعیاست. باغ موزه ها محوطه هایی فرهنگی هستند که به واسطه ی وجود عناصر و آثار شاخصی که در درون محوطه ی خودگنجانده اند دارای اهمیت زیادی می باشند و وظیفه دارند تا علاوه بر حفظ این منابع و جلوگیری از تخریب آن ها، به آموزش،تفریح و کسب لذت و علاقه در بازدیدکننده بپردازند. نقش حیاتی باغ موزه ها در جوامع نقشی ماندگار و از ناب ترین پدیده هایفرهنگی هر جامعه است. باغ موزه ها از معدود مراکزی هستند که حافظ یادگاران نسل گذشته و در حقیقت فرزندان تاریخ وهنر هستند. پژوهش حاضر با هدف طراحی باغ موزه شیراز با رویکرد حفظ و احیای هنرهای بومی می باشد. در این پژوهش ازروش توصیفی و میدانی استفاده گردیده است. جامعه ی پژوهش شامل دانشجویان رشته هنر می باشد که با روش کتابخانه ایابتدا عوامل معماری مرتبط با هنر بومی و باغ موزه جمع آوری گردیده و سپس این عوامل از طریق پرسشنامه در اختیار ۱۵۰نفر از دانشجویان هنر قرار داده شد که با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهدکه عوامل موثر بر طراحی باغ موزه شیراز به تربیت اهمیت عبارت اند از: ایجاد لذت و علاقه نسبت به هنرهای بومی، تاثیرپذیریاز هنرهای بومی، کاربرد هنر و استفاده از مولفه های معماری تاثیرگذار در طراحی باغ موزه است و با در نظر گرفتن عواملمعماری مناسب با هر مولفه می توان فرهنگ و هنر را در باغ موزه شیراز احیاء و حفظ نمود.

کلیدواژه ها:

باغ ، طراحی باغ موزه ، هنر ، هنر بومی ، شیراز ، طبیعت گرایی