سیر تدوین کنوانسیون ۱۹۶۱ وین و ارزیابی آن

از دیرباز مصونیت دیپلماتیک وکنسولی به عنوان اصلی پذیرفته شده در عرف و رویه بین المللی مورد قبول قرار گرفته است و ملل متمدن درطول تاریخ همواره به حقوق فرستادگان یکدیگر احترام می گذاشتند و اصل مصونیت فرستادگان را محترم بر می شمردند و به آن جهت است کهمصونیت فرستادگان را میتوان اولین قاعده حقوق بین الملل دانست. عرف و معاهدات بین المللی، دو منبع اصلی حقوق بین الملل شمرده می شوند؛اما عرف که در گذشته اهمیتی بیش از معاهدات داشته، اکنون اهمیت خود را به نفع معاهدات از دست داده است. با تدوین کنوانسیون های ۱۹۶۱وین ناظر بر روابط دیپلماتیک و ۱۹۶۳ وین ناظر بر روابط کنسولی توسط کمیسیون حقوق بین الملل، تعریف و تقسیم بندی قواعد مربوط بهمصونیت ها و مزایای دیپلماتیک و کنسولی انجام گردید وقواعد مزبور بعنوان بخشی از حقوق بین الملل موضوعه در آمدند. کنوانسیون هایدیپلماتیک و کنسولی مبنای اعطای مصونیت ها و مزایا را نظریه مصلحت خدمت ذکر نموده اند و در مقدمه این کنوانسیون اینگونه بیان می داردکه منظور از مزایا و مصونیت های مذکور منتفع ساختن افراد نیست بلکه مراد تامین حسن اجرای وظائف هیئت های سیاسی به عنوان نمایندگاندولت ها می باشد. در رابطه با مصونیت های دیپلماتیک وکنسولی یک سری استثنائاتی وجود دارد که یکی از انها مصونیت دیپلماتیک وکنسولیدر کشور ثالث است.

کلیدواژه ها:

مصونیت ، حقوق دیپلماتیک ، معاهده ۱۹۶۱ وین ، حقوق بین الملل