اخلاق صلح در فرهنگ رضوی

؛«صلح» جوهرهی اصلی همهی ادیان، به ویژه دین اسلام است؛ در فرهنگ رضوی ایجاد صلح پیش از آنکه عملی مادی باشد، امری معنوی است که به پشتوانه ی اصولی چون تواضع، مدارا، صبر، رعایت عدالت و انصاف و ... به تکریم حقوق واقعی بشر و صیانت از نفس، مال و آبروی انسانها متکی بوده و برخلاف ادبیات حقوقی بین المللی معادل یک مفهوم سلبی؛ یعنی محدود به نبود جنگ نمیباشد، بلکه فراتر از آن، مفهومی ایجابی داشته و در معنای همزیستی مسالمت آمیز و شرافتمندانه رواج دارد؛ در پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته اشاره شده است که در فرهنگ رضوی، صلح با کلماتی چون سلم، ملائمه، مداهنه و حسنه همنشین؛ و با فساد، طلاح، سیئه و خصومه، در تضاد میباشد؛ صلح آثاری چون، آرامش، امنیت و جلب رحمت الهی را به همراه داشته و در مقابل دشمنی و تفرقه، از زمره عوامل نابودی پایه های دین و ایمان برشمرده شده است؛ از این رو اصلاح بین دیگران برتر از یک سال عبادت و از آن، تحت عنوان «صدقه ی زبان» و «احسان مورد علاقه ی خداوند» تعبیر شده است، همچنین با توجه به نقش نوع دوستی در صلح، «محبت به مردم» و «حفظ کرامت انسانی» نقش بسزایی در جذب دلها و ایجاد صلح داشته است، مضاف بر این که در فرهنگ مذکور، وجود عقاید مخالف، مجوزی بر رفتار خصمانه نیست و جهاد اقدامی انسان دوستانه و در راستای گسترش صلح و امنیت در پرتو حاکمیت الهی، نفی حاکمیت طاغوت و مبارزه با ظلم و بی عدالتی می باشد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، تکریم حقوق واقعی بشر ، تواضع ، سلم ، همزیستی مسالمت آمیز