توسعه نقش هوشمند سازی در آموزش ابتدایی

حرکت جهانی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه برای تغییر ساختار آموزشی، با دگرگونی جوامع از جوامع سنتی به جوامع دانایی محور و بهرهگیری از شرایط نوین ارتباطی پدیده آمده است. مسوولان کشور تغییر شرایط جهانی و نیاز به تغییر در نظام آموزشی کشور را به خوبی درک کرده اند،و این امر به وضوح در اسناد مصوب وزارت آموزش و پرورش به چشم می خورد. مسوولان به خوبی آگاهند که آنچه در جامعه دانایی محور ارزشمحسوب می شود، تولید علم و دانش است . شهرهای هوشمند به عنوان آینده شهرهای انسانی، شهر فعال درزمینه فناوری، انعطاف پذیری، پایداری،خلاقیت و قابل زندگی در جهان پیش بینی شده اند و در حال تبدیلشدن به بخشی از چشمانداز دولتهای ملیاند، زیرا با هدف افزایش کیفیت زندگیشهروندان ظهور یافته اند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی نماگرهای شهر هوشمند در بستر مولفه های کلیدی موثر قبل از اجرایی شدن آن در محلاتحاشیه شهر ، میباشد. این پژوهش میکوشد تا با شناخت صحیح پارادایم های آموزش آنلاین و استفاده هدفمند از فناوری های نوین دیجیتال، بتوانداهداف آموزش کارآفرینانه را در این بستر محقق ساخته و توسعه دهد. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و روش آمیخته با رویکرد متوالی، در دومرحله ی کمی و کیفی انجام شده است . هوشمندسازی یا هوشمند شدن زندگی جمعی از موضوعات فراگیر در عصر حاضر است که به دغدغه ای برایساختارهای مدیریتی تبدیل شده است.در حوزه هوشمند سازی مشارکت مردمی در آن یکی از ضمانت های نیل به موفقیت ارزیابی می شود هدف ازاین پژوهش بررسی وضعیت موجود عناصر برنامه درسی مبتنی بر رویکرد فرایند شناختی در مدارس هوشمند دوره ابتدایی بود. روش پژوهش توصیفیتحلیلی و نوع پژوهش کاربردی- توسعه ای بوده است.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، اموزش نوین ، مدارس هوشمند ، انعطاف پذیری