فاکتورهای شغلی و فردی پیش بینی کننده ناراحتی های اسکلتی-عضلانی و ناتوانی ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی

مقدمه: اختلالات اسکلتی – عضلانی ناشی از کار جزء شایع­ترین بیماری­هایی هستند که باعث غیبت از کار و ازکارافتادگی می­شوند. مواجهه با ریسک فاکتورهای ارگونومیکی در کارگران ساختمان سازی خطر ابتلا به ناراحتی اسکلتی-عضلانی را در این گروه افزایش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی فاکتورهای شغلی و فردی پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی-عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی می باشد. روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر در بین ۳۴۶ کارگر یک پروژه ساخت وساز در تهران انجام شد. جهت مطالعه شیوع ناراحتی اسکلتی – عضلانی، استرس شغلی و ناتوانی­های ناشی از درد از پرسشنامه­های کرنل، محتوی شغلی و ناتوانی ناشی از درد استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین ناراحتی اسکلتی – عضلانی به ترتیب در گردن (%۶۸)، زانوی چپ (%۶۴)، زانوی راست (%۸۶) و کمر (%۶۱) بود. میانگین امتیاز ناتوانی ناشی از درد ۱۸/۲۰ ±۴۳/۳۵ بود و ۱۶% از افراد در سطح ناتوانی شدید بودند. نتایج نشان داد با افزایش سابقه کار، ساعات کار در روز و شاخص توده بدنی ناتوانی ناشی از درد افزایش می یابد و سن، سابقه کاری و شاخص توده بدنی و مولفه نیازهای فیزیکی شغل فاکتورهای پیش بینی کننده ناراحتی اسکلتی – عضلانی می باشند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، سن، سابقه کار، شاخص توده بدنی و استرس شغلی به عنوان عوامل موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی – عضلانی و ناتوانی­های ناشی از درد تعیین شدند. لذا نتایج این مطالعه می تواند به درک بهتر ریسک فاکتورهای موثر در ایجاد ناراحتی اسکلتی – عضلانی و ناتوانی های ناشی از درد در کارگران ساختمان سازی کمک کند.  

کلیدواژه ها:

Keywords: Musculoskeletal Disorders ، Job Stress ، Construction Industry ، واژه های کلیدی: ناراحتی اسکلتی – عضلانی ، استرس شغلی ، کارگران ساختمان سازی