بررسی ارتباط بین سطوح HbA۱c,CRPدر زنان میانسال مبتلا به آرتریتروماتوئید پس از یک دوره تمرین پیلاتس

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سطوحCRP و HbA۱c در زنان میانسال مبتلا به آرتریتروماتوئید پس از یک دوره تمرین پیلاتس بود. جهت مطالعه فرضیات پژوهش حاضر، تعداد ۲۰ نفر از زنان میانسال مبتلا به آرتریتروماتوئید، مراجعهکننده به بیمارستان شریعتی تهران با دامنه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال که حداقل ۳ سال از ابتلا به بیماری آنها می گذشت را ازجامعه آماری ۱۰۰ نفره مورد بررسی قرار دادیم. در جریان انتخاب آزمودنیها، پروندهی پزشکی آنها شامل اطلاعاتی در موردسابقه بیماری مدنظر قرار گرفت. معیارهای عدم انتخاب نیز شامل موارد ابتلا به سایر اختلالات جسمی مانند بیماریهای قلبی،کبدی، کلیوی، فشار خون بالا، دوز داروهای مصرفی و مدت زمان ابتلا به بیماری بود. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروهده نفرهی کنترل و تمرین تقسیم شدند. جهت جمع آوری اطلاعات فردی و کسب رضایت از آزمودنی ها، پرسشنامه ای در اختیارآنها قرار گرفت. سپس آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته و با توالی سه جلسه در هفته حرکت های پیلاتس راتحت نظارت مربی انجام دادند، تمرین در ابتدا با حجم و شدت پایین به مدت ۳۰ دقیقه اجرا و تا آخرین جلسه هم بر شدت (تارسیدن به ۶۵ درصد ضربان قلب) و هم بر مدت تمرین (تا دستیابی به مدت زمانی ۶۰ دقیقه) افزوده شد و گروه کنترل نیز بهزندگی روزمره خود پرداختند. جهت ارزیابی متغیرهای بیوشیمیایی، یک روز پیش از شروع تمرین و یک روز پس از آخرینجلسه تمرین از آزمودنی ها نمونه گیری خون و نیز اندازه گیری های اولیه مانند قد، وزن به عمل آمد. هموگلوبین گیکوزیله به روش کروماتوگرافی تعویض یونی به وسیله دستگاه شرکت NycoCard ساخت آمریکا با استفاده از کیت شرکت من CV=۱/۹%-۳% و CRP با استفاده از کیت شرکت Bionik Intra-assay CV=۱/۹۵% و assay-Inter و cv=۶/۳% مورد سنجش قرار گرفتند. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها و همگن بودن واریانس ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف K-S, و لون Levene و به منظور تعیین معنی داری تفاوت نمرات پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t وابسته و در تعیین رابطه ی متغیرهای پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ انجام شد و سطح معنی داری P<۰/۰۵ در نظر گرفته شد. در این راستا، پیشنهاد می شود پروتکل های تمرینی طولانی تری در ارتباط با بیماران مبتلا به بیماری های مزمن مورد بررسی قرار گیرند. براساس نتایج مطالعه ی حاضر،میتوان تداوم در انجام تمرین های پیلاتس را در بهبود التهاب و پیشگیری از ابتلا به دیابت در افراد مبتلا به آرتریتروماتوئیدامکان پذیر دانست.

کلیدواژه ها:

و HbA۱c ، CRP ، آرتریتروماتوئید ، زنان میانسال ، پیلاتس