تاثیر تمرینات همزمان بر رزیستین، انسولین و گلوکز سرمی مردان میانسال چاق

روش های مختلف تمرینی جز مهمترین عوامل تاثیرگذار بر عوامل خطر دیابت هستند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات همزمان بر رزیستین، انسولین و گلوکز سرمی مردان میانسال چاق بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان چاق ۳۰ تا ۴۵ ساله شهر یاسوج هستند. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند. به صورت تصادفی ساده به ۲ گروه تمرین همزمان و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین همزمان شامل هر دوی تمرینات مقاومتی و استقامتی به مدت ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته اجرا شد. تمرین استقامتی شامل دویدن با شدت ۶۵ % ضربان قلب بیشینه روی نوار گردان به مدت ۱۶ دقیقه در هفته اول بود که به ۸۰ % ضربان قلب بیشینه به مدت ۳۰ برای بررسی تفاوتها از آزمونهای تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر ۲ × ۲ استفاده شد. کلیه روشهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS۱ نسخه ۲۱ انجام گرفت. یافته ها نشان داد که نتایج آزمون t مستقل نشان داد در پیش آزمون بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معنیداری در سطوح رزیستین، مقاومت انسولینی و گلوکز وجود ندارد ( ۰۵ / ۰≥P )، ولی در پس آزمون بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری مشاهده شد ( ۰۱۷ / ۰=P ). نتایج آزمون t وابسته نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی تفاوت معنیداری در سطوح رزیستین، مقاومت انسولینی و گلوکز وجود دارد ( ۰۰۷ / ۰=P )، اما بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد ( ۰۵ / ۰≥ P). نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که اثر تعاملی «تمرین در آزمایش» بر سطوح رزیستین، مقاوم انسولینی و گلوکز معنی دار بوده و میتوان گفت که تغییر رزیستین، مقاومت انسولینی و گلوکز بر اثر تمرینات همزمان به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داده است. بنابراین، میتوان گفت ۸ هفته تمرین همزمان موجب بهبود در سطوح رزیستین، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا میشود و احتمالا می توان از آن به عنوان یک روش غیر دارویی و کمکی جهت بهبود وضعیت چاقی در افراد میانسال شد.

کلیدواژه ها:

تمرینات همزمان ، رزیستین ، مقاومت به انسولین ، گلوکز