استخراج شاخص های شناسایی بافت فرسوده ی شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(مطالعه موردی:منطقه ۴ تبریز)

   مسئله ی فرسودگی و نوسازی  بافت های فرسوده در دهه ی گذشته، کمابیش در تمام شهرهای کشور مطرح شده است.  چرخه ی بهسازی  و نوسازی  بافت های فرسوده ی شهری، از شناسایی درست محدوده و تفکیک آنها به محله های فرسوده آغاز می شود. شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش، مطالعه ی نمونه ای محدوده ی  شرقی منطقه ۴ شهرداری تبریز می باشد که با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، شاخص های شناسایی میزان فرسودگی در آن، استخراج و نقشه های خروجی برای تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های بعدی مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق محلات مورد مطالعه از نظر شاخص های فرسودگی کالبدی)مصالح عمده ، قدمت ابنیه، کیفیت ابنیه، نفوذپذیری و ریزدانگی قطعات مسکونی ( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از ان است که حدود ۷۰% از محدوده دارای فرسودگی متوسط به بالا هستند که از این مقدار ۱% مربوط به فرسودگی شدید و ۲۷% مربوط به فرسودگی زیاد می باشد. همچنین به ترتیب درصد تاثیر در شدت فرسودگی، استحکام کالبدی( بخصوص کیفیت و قدمت ابنیه)، و شاخص نفوذپذیری مهم ترین عوامل موثر در شدت فرسودگی منطقه مورد مطالعه هستند.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، منطقه ۴ تبریز