مقایسه شادکامی، احساس پیوستگی و سرسختی روانشناختی در پرستاران مجرد و متاهل

هدف از پژوهش حاضر مقایسه شادکامی، احساس پیوستگی و سرسختی روانشناختی در پرستاران مجرد و متاهل بود. روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود. در پژوهش حاضر جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه پرستاران بیمارستان ولیعصر شهر اراک در سال ۱۴۰۰ بودند. برای نمونه آماری تعداد ۱۶۰ پرستار ۸۰) نفرد متاهل و ۸۰ نفر مجرد) انتخاب شدند و روش نمونه گیری در پژوهش حاضر غیرتصادفی سهمیهای بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه های شادکامی آکسفورد آرجیل و همکاران (۱۹۸۹)، احساس پیوستگی آنتونوسکی (۱۹۸۷) و سرسختی روانشناختی اهواز (۱۳۷۷) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون لوین، کلموگروف-اسمیرنف، تحلیل واریانس یکراه ه و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد بین شادکامی، احساس پیوستگی و سرسختی روانشناختی در پرستاران مجرد و متاهل تفاوت وجود داشت به صورتی که میانگین شادکامی برای پرستاران مجرد (۴۳/۹۵) و برای پرستاران متاهل (۵۸/۷۶) به دست آمد. همچنین میانگین احساس پیوستگی برای پرستاران مجرد (۷۵/۷۹) و برای پرستاران متاهل (۱۲۳/۴۱) به دست آمد و در نهایت میانگین سرسختی روانشناختی برای پرستاران مجرد (۴۱/۵۰) و برای پرستاران متاهل (۵۴/۲۰) به دست آمد. بدین ترتیب شادکامی، احساس پیوستگی و سرسختی روانشناختی پرستاران متاهل نسبت به پرستاران مجرد بالاتر بود.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، احساس پیوستگی ، سرسختی روانشناختی