طراحی مرکز فرهنگی نابینایان و کم بینایان در شهر قزوین با تاکید بر پایداری اجتماعی

اساس آمار و ارقام تعداد نابینایان وکم بینایان در سطح دنیا قابل توجه بوده و در این میان کشور ایران نیز از نظر آمار نابینایان قابل توجه تر می باشد، براساس آمارهای اعلام شده طی ۱۰ سال گذشته تعداد نابینایان کشور با افزایش ۳۰ درصدی روبرو بوده است و درحال حاضر یک میلیون نابینا در کشور زندگی می کنند که با مشکلات زیادی مواجه هستند. خصوصا با تجاوز کشور عراق به شهرهای مرزی، درصد زیادی از ساکنین این مناطق و نیز بسیاری از رزمندگانی که در خطوط مقدم جبهه مشارکت داشته اند، دچار ضایعات مختلف بینایی و … گشته اند و در نتیجه به جمع نابینایان کشور اضافه شده است. در این راستا به نظر می رسد که در کنار تمامی امکانات و تسهیلات رفاهی که دولت برای این عزیزان در نظر گرفته است، تسهیلات رفاهی در مبلمان شهری برای این افراد کافی نبوده و در عین حال ناکارآمد نیز می باشد. منظور اینجانب از طرح مرکز فرهنگی نابینایان وکم بینایان پیش و بیش از آنکه در پی خلق پروژه ای موفق در زمینه معماری باشد، سعی در جلب توجه ویژه صاحب نظران اهل فن و سیاست گذاران به مقوله نابینایی به طور عام، و ایجاد زمینه شکل گیری تشکیلاتی منسجم و پاسخگو برای نابینایان و کم بینایان این مرز و بوم دارد. با مدنظر قراردادن این افق از سویی و همچنین پرداختن به موضوع با رویکردی بر پایداری اجتماعی از سوی دیگر، سعی در انتخاب موضوع فراگیری داشتم. که پس از کند و کاو در بین بسیاری موضوعات کلیشه ای موضوع خاص مرکز فرهنگی نابینایان وکم بینایان را برگزیدم. شاید به نظر برسد این موضوع آن طور که باید خاص نیست ولی در اینجا به اطلاع می رسانم که منظور طراحی مرکزی برای نابینایان جسمی - حرکتی می باشد تا بتوانند در این مکان از همه امکاناتی که در جامعه از آن ها دریغ شده استفاده کنند