بررسی و مطالعه چالش ها و راهکارهای فناوری سنتز و تولید اسفنج های پلیمریتوسط سیال های فوق بحرانی

سیال های فوق بحرانی در شرایط بالاتر از دما و فشار بحرانی، خواص ویژه ای میان مایع و گاز از خود نشان می دهند. این خواص توانایی های این نوع سیال را به نحو چشمگیری ارتقاء می دهد. به عنوان مثال، چنانچه کربن دی اکسید فوق بحرانی به عنوان محیط واسطه برای سنتز و تولید پلیمری همانند پلی استایرن حلقوی استفاده شود، پلیمر حاصله دارای جرم مولکولی و توزیع پراکندگی باریک و خاصی است که با روش ها و حلال های رایج به سادگی تولید آن امکان پذیر نبوده و این محصول برای اهداف زیست پزشکی و زیست فناوری بکار می رود. هدف از این مقاله، بیان تمامی محاسن سیال فوق بحرانی نیست، بلکه تمرکز ان معطوف به بررسی چالش های عملی و موجود در فناوری تولید اسفنج از مواد پلیمری، با هدف تببین جایگاه این فناوری در راستای شناسایی گلوگاه هاست. همچنین در ادامه به صورت نقادانه فرآیند تولید اسفنج از پلیمرهای بی شکل و نیمه بلوری، مخلوط های پلیمری، و پلیمرهای گرماسخت مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. بعلاوه، خواص رئولوژیکی مذاب های پلیمری نظیرگرانروی و تاثیر آن بر روی ساختار منافذ تولید شده همراه با آثار ناشی از دما و فشار بررسی شده و چالش های مطروحه از درک عمیق پدیده هسته زایی، محدودیت های موجود در شناخت روش های فرآیندی و مدل سازی آنها مورد بحث قرار می گیرد. انتظار می رود پژوهشگران علاقمند به این حوزه فناوری، با مطالعه مقاله حاضر، دید ژرف و وسیعتری به این موضوع پیدا نموده تا مسیر تحقیقات ایشان هدفمندتر پیش رود.

کلیدواژه ها:

اسفنج های پلیمری ، سیال های فوق بحرانی ، پلی استایرن حلقوی ، تولید ، چالش ها ، راه حل ها