بررسی کاربرد آلیاژ هوشمند در قابهای دارای مهاربند واگرا با روش اجزای محدود

در این پژوهش به بررسی، رفتار لرزه ای قاب دارای مهاربند واگرای دارای آلیاژ هوشمند پرداخته شده است. یکی از مواردی از همواره در بارگذاریهای لرزهای وارده برسازه مورد اهمیت است، خسارات وارده برسازه،میباشد . اگر با روشی بتوان سازه ها را به صورت خودبه خودی ترمیم نمود می توان از هزینه های وارده برسازه در هنگام خرابیها کاست. یکی از این روشها که سالهای اخیر گسترشیافته است استفاده از مواد هوشمند می باشد، به طوریکه در این مواد بعد از برداشتن بار و حتی وارد شدن قطعه به ناحیه پلاستیک امکان بازیابی و ترمیم خودکار این اجزا وجود دارد. برای این منظور در این پژوهش به بررسی رفتارمهاربندهای واگرای دارای آلیاژ هوشمند پرداخته شده و توانایی این اجزاء در بازیابی خود بعد از بارگذاریلرزه ای موردبررسی قرار خواهد گرفت.بعد از صحت سنجی نتایج، در این پژوهش ۱۰ مدل در دو دسته در نرم افزار آباکوس تحلیل شد.در دسته اول ۶ مدل قرار داشت که در این ۶ مدل، طول تیر پیوند و نوع آلیاژ تغییر یافت، به طوریکه طول تیر پیوند در مدل ۱ و ۲ برابر ۰/۱۸ متر، در مدلهای ۳ و۴ برابر با ۰/۳۵ متر و در مدلهای ۵ و ۶ برابر با ۰/۵ مترتغییر نمود. در هر بخش مدل اول به صورت فولادی ساده و مدل دوم فولاد با آلیاژ هوشمند تحلیل شد.نتایج نشان داد که با افزایش طول تیر پیوند، ظرفیت باربری سازه کاهش یافته و با به کار بردن آلیاژهوشمند سازه میتواند خود را بازیابی نموده و تا ۸۵ درصد به حالت اولیه بازگردد .در دسته دوم که ۴ مدل در این دسته قرار داشت سطح مقطع تیر ۱ از HEB۱۲۰ به HEB۱۶۰ و HEB۲۰۰ تغییر کرد و نمونه ها در دو حالت فولادی ساده و دارای آلیاژ هوشمند تحلیل شد. در این دسته نیز نتا یج به دست آمده حاکی از افزایش ظرفیت باربری با افزایش سطح مقطع تیر پیوند داشت و همچنین نمونه ها دارای آلیاژ هوشمند به خوبی توانستند خود را در انتهای تحلیل بازیابی نموده و تا ۹۵ درصد به حالت اولیه خود بعد از برداشتن بار برگردند.

کلیدواژه ها:

مهاربند واگرا ، آلیاژ هوشمند ، تحلیل لرزه ای ، ظرفیت باربری ، آباکوس.