بررسی رابطه کمال گرایی و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان پایه دهم تا دوازدهم شهر شیراز در ایام کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کمالگرایی و فرسودگی تحصیلی در دانشآموزان پایه دهم تا دوازدهم شهر شیراز در دوران قرنطینه ناشی از بیماری کرونا انجام گرفت. بدین منظور تعداد ۲۴۰ نفر ۱۰۲( دختر، ۱۳۹ پسر( از دانش آموزان را از طریق نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار دادیم. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل رگرسیون ساده به روش همزمان استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کمالگرایی فراست و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش می باشد. نتایج نشان داد که انتقادگرایی والدین با خودکارآمدی رابطه منفی و معنادار دارد، نگرانی با خودکارآمدی رابطه منفی و معنادار دارد. معیار شخصی با خستگی عاطفی رابطه مثبت و معنادار دارد. شک و تردید درباره اعمال با خودکارآمدی رابطه منفی و معنادار دارد. خستگی عاطفی با نظم و سازماندهی رابطه مثبت و معنادار دارد و همچنین نظم و سازماندهی با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار دارد. بنابراین نتایج نشان میدهد هرچه ابعاد ناسازگارانه کمالگرایی در دانش آموزان افزایش پیدا کند آنها فرسودگی تحصیلی بیشتری را تجربه میکنند. سوق دهی کمالگرایی دانش آموزان به سمت و سوی کمال گرایی سازگار و مثبت از جمله پیشنهادهای این تحقیق میباشد.

کلیدواژه ها:

کمالگرایی ، فرسودگی تحصیلی ، اپیدمی کرونا