چگونگی افزایش خودپنداره مثبت دانش آموزان درمدرسه بر اساس نظریه راجرز

بقا و تداوم حیات جوامع و رشد و توسعه ی آن ها نیازمند نیروی انسانی سالم است، شخصیتی که بتواند به آسانی خود را با جامعهامروزی که دستخوش تغییرات سریعی است وفق دهد افرادی کاوشگر، آفریننده، نوآور، خودشکوفا که دارای خود پنداره مثبت هستند.آموزش و پرورش به عنوان نهادی که مهم ترین رسالتش تربیت شهروند مطلوب است باید زمینه را برای پرورش چنین دانش آموزانیتدارک نماید. هدف از پژوهش حاضر، بررسی چگونگی افزایش خودپنداره مثبت دانش آموزان در مدرسه بر اساس نظریه راجرز است؛که به روش توصیفی با استناد به آثار کتابخانه ای نگارش شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بدین صورت است که؛ یکی از عواملمهم در تحقق این اهداف، وجود معلمانی است که براساس نظریه کارل راجرز ، فضای کلاس درس را به محیطی برای خلاقیت و تفکرو خودشکوفایی فردی آماده کرده باشند که دانش آموزان بدون هیچ ترسی به پرسش و کنجکاوی و در نتیجه ابتکار و خلاقیت دستبزنند و معلم آن ها را مخاطبان منفعل نبیند و بجای انتقال اندیشه ها، اندیشیدن را به آن ها بیاموزد و مسائلی را در کلاس طرح کندکه به تحقیق و تامل نیاز داشته باشند و با ایجاد انگیزه و تایید فعالیت دانش آموزان و عدم مقایسه ی آنان با یکدیگر خود پندارهمثبت آنان و خودشکوفایی را تقویت نماید.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، راجرز ، مدرسه ، معلم