اهمیت استفاده از سلول های بنیادی در درمان نقایص استخوانی بزرگ

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 191

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSCSST01_031

تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: تحقیقات مرتبط با سلول های بنیادی در جهت کشف راه کارهای نوین درمانی جدید برای درمان بیماری های غیر قابل درمان و تهدیدکننده بیمار توسعه یافته اند. اگرچه اصولا اختلالات سیستم عضلانی- اسکلتی سبب مرگ بیمار نمی شوند اما شیوع و موارد بالینی وسیع آن ها منجر به استفاده از سلول های بنیادی برای کمک به درمان این بیماران شده است. سلول های بنیادی را می توان به صورت موضعی برای درمان نقایص استخوانی، غضروفی و تاندونی به کار گرفت که سبب تسهیل فرآیند بازسازی آن ها می شوند. استخوان از جمله بافت هایی است که میزان پیوند آن بسیار زیاد است. بیماری های کاندید درمان با سلول های بنیادی جهت بازسازی استخوان شامل نقیصه های استخوانی بزرگ (که بیش از حد آستانه نقیصه استاندارد هستند)، نکروز استخوانی و عدم جوش خوردن شکستگی هستند. دو منبع کاربردی بسیار رایج از سلول های بنیادی در فیلد ارتوپدی، مغز استخوان و بافت چربی هستند. روش کار: در نگارش این مقاله از مقالات نمایه شده در پایگاه های اطلاعاتیScience Direct, Scopus, Springer Science و Google scholar استفاده شدند. این مقاله با استفاده از کلمات کلیدی سلول های بنیادی، درمان، نقصیه استخوانی، بازسازی استخوان نگارش شده است.بحث: برخلاف دیگر بافت های بدن، بازسازی کامل استخوان پس از آسیب استخوانی به وقوع می پیوندد و در مقام مقایسه با دیگر بافت های بدن، التیام در برابر بافت اسکار قرار می گیرد. بااین حال در زمان آسپیره کردن از مغز استخوان، جمعیت متنوعی از انواع مختلفی از سلول ها حضور دارند که بخش کوچکی از آن را سلول های بنیادی تشکیل می دهند. با وجود این که اغلب نقوص استخوانی به طور خود به خودی یا با استفاده از گرافت های اتوژن بهبود می یابند اما ترومای شدید یا برداشت تومورهای بدخیم استخوانی سبب بروزنقصیه استخوانی ای بزرگ تر از آستانه اندازه نقیصه استخوان می شود که نوعی چالش درمانی را در پی خواهد داشت زیرا این آستانه به عنوان نقیصه ای در نظر گرفته می شود که به طور خود به خود در زمان حیات فرد بهبود می یابد. علاوه بر این آلوگرافت های تهیه شده از اجساد نیز ممکن است سبب انتقال عفونت یا بیماری شوند.نتیجه گیری: به طور معمول برای کمک به درمان و بازسازی نقیصه های استخوانی درمان ناپذیر، درمان با سلول های بنیادی را می توان به-عنوان یک فرآیند نجات بخش مدنظر قرار داد. تزریق مغز استخوان حاکی از نوعی درمان با سلول های بنیادی است. مطالعات نشان داده اند که استفاده از سلول های بنیادین مزانشیمی (MSC) -که از مغز استخوان یا بافت چربی استحصال شده است- همراه با داربست های مختلف همانند هیدروکسی آپاتیت می توانند برای درمان نقیصه های استخوانی بزرگ با موفقیت استفاده شوند.

نویسندگان

موسی جاودانی

دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، بخش جراحی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد

ابوالفضل برزگر بفروئی

رزیدنت مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز

زهرا خاکسار بلداجی

دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد